Życie dziko żyjących ptaków, także tych drapieżnych, jest pełne niebezpieczeństw.

W dniu 9 sierpnia 2021 r. do Nadleśnictwa wpłynęło zgłoszenie o prawdopodobnie rannym ptaku. Ptaka, którym okazała się być pustułka, zauważyli na swojej posesji mieszkańcy Łagowca. We własnym zakresie polegając na swoim doświadczeniu, wiedzy i prawidłowej intuicji podjęli się natychmiastowej interwencji zmierzającej do odłowienia i zabezpieczenia do transportu ptaka. Po przybyciu na miejsce pracownikom Nadleśnictwa pozostało tylko odebranie pustułki i obowiązkowo podziękowanie miłej rodzinie mieszkańców Łagowca za okazane zainteresowanie rannemu ptakowi gratulując jednocześnie prawidłowej postawy tym bardziej, że natychmiastowej pomocy udzielili najmniejsi przyjaciele przyrody. Pustułka trafiła w dobre ręce do Ośrodka Ptaków Szponiastych przy Zespole Szkół Leśnych w Rogozińcu. Po wstępnych badaniach weterynaryjnych okazało się, że ptak ma zranione skrzydło i uszkodzony jeden skok. Mamy nadzieję, że pod czujnym okiem fachowców czas leczenia i rehabilitacji będzie krótki i zakończy się pełnym sukcesem. Ptak powróci na łono natury i jeszcze nie raz będzie miał okazję podziękować rodzinie z Łagowca dostojnie` szybując nad ich głowami.

O tym warto pamiętać w kontakcie z rannymi ptakami.
Jeżeli spotkamy się oko w oko z drapieżnym ptakiem, musimy pamiętać o kilku zasadach zachowania się. Przede wszystkim musimy zachować spokój i powoli wycofać się z miejsca, aby nie spłoszyć osobnika. Nie należy dotykać, łapać czy karmić napotkanych ptaków. Gdy okaże się, że dany osobnik jest ranny lub chory należy w pierwszej kolejności zachować ostrożność i zadbać o własne bezpieczeństwo, ponieważ nie jesteśmy w stanie przewidzieć ich zachowania. W przypadku, gdy nie mamy żadnego doświadczenia, nie prowadzimy żadnej akcji ratunkowej, ponieważ zamiast pomóc możemy zaszkodzić. Miejscami, które udzielają pomocy rannym zwierzętom są ośrodki rehabilitacji dzikich zwierząt.

Pustułka  (Falco tinnunculus )
Pustułka jest niedużym sokołem o długości ciała 30-35 cm i rozpiętości skrzydeł 70-80 cm. Składa zwykle 4-6 jaj koloru bladożółtego nakrapianych ceglasto-brunatnymi licznymi plamkami. Jej sylwetka w locie wyróżnia się długim ogonem oraz wąskimi i długimi skrzydłami. Cechą rozpoznawczą tego sokoła jest charakterystyczny zawis w locie, gdzie ptak zatrzymując się, jakby w miejscu trzepocze skrzydłami wypatrując zdobyczy. Ptak nie buduje gniazd, a jego pisklęta od czasu do czasu zaglądają do naszych okien. Dzięki zjawisku synurbizacji, czyli w uproszczeniu umiastowieniu, miłośnicy tych ptaków mogą obserwować cały wachlarz ich zachowań wprost z okien swoich mieszkań. To naturalny strażnik równowagi populacji zwierząt zamieszkujących nasze miejscowości. Pustułka na terenie naszego kraju objęta jest ścisłą ochroną gatunkową. Ciekawa jest geneza nazwy tego sokoła wywodząca się z języka rosyjskiego. W czasach początków sokolnictwa gdy wykorzystywano te ptaki do celów polowań na inne zwierzęta okazało się, że ten ptak jest bardzo trudny do ułożenia i wyszkolenia. Sokolnicy stwierdzili, że jest mało zdolny do nauki i nadali mu nazwę związaną z negatywnym określeniem ptaka głupiego. „Pustoj” w języku rosyjskim to określenie głupiego, głupca stąd nazwa polska pustułka. Chrońmy pustułki, są potrzebne!